2 przemyślenia nt. „#7 Spotkanie tomowe 25/26 – 19.11.2025”

  1. 1. Apostoł Piotr napisał: „Nadszedł bowiem czas, aby się rozpoczął sąd od domu Bożego; a jeśli zaczyna się od nas, to jakiż koniec czeka tych, którzy nie wierzą ewangelii Bożej?” (1 Piotra 4:17), a apostoł Paweł napomniał: „Poddawajcie samych siebie próbie, czy trwacie w wierze, doświadczajcie siebie; czy nie wiecie o sobie, że Jezus Chrystus jest w was? Chyba żeście próby nie przeszli.” (2 Kor. 13:5). W świetle tych dwóch świadectw – jednego wzywającego do zrozumienia Bożego sądu nad Jego ludem, a drugiego do osobistej próby wiary – jak Kościół końca Wieku Ewangelii powinien praktycznie rozpoznać i przyjąć działanie „ostrego sierpa Prawdy”, aby okazać się prawdziwą „pszenicą” Chrystusa? – str. 233

    2. Czytamy, że „szczególna łaska dla jednostek… trwała nadal, podczas gdy otaczający tę pszenicę system został przeklęty i odrzucony”, a Pan Jezus nauczał: „Moje owce słuchają głosu mojego, a Ja znam je, a one idą za Mną” (Jan 10:27),to jak wierzący Wieku Ewangelii mają praktycznie rozpoznać moment, w którym łaska nadal działa na jednostki, choć cały nominalny system traci Bożą przychylność — i jak odróżnić głos Pana prowadzący pszenicę od głosów systemu, który jest już w stanie odrzucenia? – str. 234

    3. Czym w świetle Dan. 9:24–27 jest proroctwo o siedemdziesięciu tygodniach i jak — według omawianego fragmentu — należy rozumieć miejsce tych dodatkowych trzech i pół roku szczególnej łaski dla jednostek z Izraela po odrzuceniu ich systemu? – str.234

    4. Fragment opisuje odrzucenie nominalnych systemów, równoczesne trwanie szczególnej łaski dla pewnego czasu oraz pieczętowanie sług Bożych, to w świetle słów apostoła Pawła: „Przetoż wynijdźcie z pośrodku ich i odłączcie się” (2 Kor. 6:17), jak wierzący Wieku Ewangelii powinni rozumieć swoją postawę i zadania w takim okresie działania Boga? – str. 235

    5. Fragment podkreśla, że celem żniwa nie jest reformowanie nominalnych systemów, lecz oddzielenie pszenicy od kąkolu, a sam Pan zapowiedział, że w czasie takiego oddzielania „wrogami człowieka będą domownicy jego” (Mat. 10:35-38; Łuk. 12:51-53), to jak wierzący Wieku Ewangelii powinien rozumieć i przyjąć tę konieczność rozdzielenia, skoro Prawda – a nie konflikty osobiste – ma być narzędziem, które dokonuje tego bolesnego, ale niezbędnego procesu? – str. 236

Dodaj komentarz